ఉదయించిన సూర్యుడి భగభగలు ఒంటికి తగులుతుంటే
కమ్మేసిన చీకటికి ఉషోదయమొచ్చిందని మేల్కొన్నా
అనంతంగా నిండిన విషాద హృదయపుదారుల్ని
కొత్తగా పలకరించి నీ గమ్యాన్ని చేరుస్తుందనుకున్నా
చీకటిలో చితికిపోయిన బతుకుకు వెలుగొచ్చిందని
రెక్కలొచ్చిన పక్షినై నీ కోసం ఎగిరొద్దామనుకున్నా
గ్రహించనేలేదాయే అనంత దూరాల్లో నువ్వున్నావని
నిషిరాత్తిరి ఆవహించిన నా మదిలో ఇక వెలుగుండదని.
యదలో నిశ్శబ్దం సాక్షిగా కాలాగ్నిలో కరిగిపోతుంది జీవితం
గతవైభవాలను మోసుకెళ్లిన నీవైపు అడుగేయలేక
శూన్యమంతా అలుముకుంది నా అంతరం
నా శరీరాన్ని చితికి అర్పించుకోలేక
మూగదై ఆర్తనాదాలు పెడుతుంది నా హృదయం.
రచన: రంజిత్ కుమార్ బబ్బూరి
